Το κίτρο είναι ο καρπός που μας δίνει ένας θάμνος ή μικρό δέντρο με την ονομασία Κίτρος. Η Κίτρος είναι γένος καρποφόρων δέντρων, στο οποίο ανήκουν η λεμονιά, η μανταρινιά, η κιτριά, η πορτοκαλιά, η νεραντζιά, όπως και άλλα είδη εσπεριδοειδών. Η λέξη «Κίτρος» όπως και η λέξη «κίτρο», που αφορά συγκεκριμένο είδος εσπεριδοειδούς, προέρχεται από τα λατινικά (citrus). Ο πρώτος καρπός που εμφανίστηκε στην Ευρώπη ήταν η κιτριά (citrus medica). Το κίτρο του οποίου η καλλιέργεια επεκτάθηκε στην Εγγύς Ανατολή και στην Ευρώπη μετά τις περσικές κατακτήσεις του Μεγάλου Αλεξάνδρου περίπου το 324 π.Χ. Το κίτρο ήταν γνωστό στους Έλληνες και τους Ρωμαίους. Ο μεν Θεόφραστος περιγράφει με ακρίβεια τον καρπό ενώ ο ιατροφιλόσοφος και βοτανολόγος Διοσκουρίδης τα αναφέρει ως «περσικά μήλα». Στην αρχαιότητα το κίτρο χρησιμοποιείτο για φαρμακευτικούς σκοπούς ενώ ήταν σύμβολο της γονιμότητας και της αφθονίας. Στην Ελλάδα το κίτρο λέγεται και μηδικό μήλο. Οι διατροφικές αξίες του κίτρου το εξυψώνουν ως φυσική πηγή βιταμίνης C, Α και Β, καθώς και ως ένα τρόφιμο πλούσιο σε πρωτεΐνες, υδατάνθρακες, ασβέστιο, κάλιο, αμινοξέα, αντιοξειδωτικά και φυτικές ίνες. Έχει μια χαμηλή αξία σε θερμίδες και δεν περιέχει κορεσμένο λίπος ή χοληστερόλη. Ρυθμίζει την καρδιακή συχνότητα,είναι επίσης αποτελεσματικό ως αναλγητικό, αντιφλεγμονώδες και διαθέτει και αντικαρκινικές ιδιότητες. Το φυσικό έλαιο του κίτρου, θεωρείται ως ένα από τα καλύτερα αντιβιοτικά. Το κίτρο είναι πλούσιο σε βιταμίνες Α, Β1, Β2, Β3, Β6, C, E, P, οργανικά οξέα, φυλλικό οξύ, σάκχαρα, ανόργανα άλατα ασβεστίου, καλίου, φωσφόρου, μαγνησίου, νατρίου, σιδήρου και κοβαλτίου. Το αιθέριο λάδι τους περιέχει τερπενικούς υδατάνθρακες, αλκοόλες, λεμονέλιο και ανθρανιλικό μεθύλιο.